تایسیز آذربایجان – یادداشت – نمی خواهم جمع ببندم و قصد ندارم همه را گناهکار جلوه بدهم اما بغضی عجیب دردناک گلویم را گرفته غم بزرگی برای ورزش و هنر و سیاست وطنم در دلم سنگینی می کند .بالاجبار این چند خطر را برای بیان دردم نگارش می کنم. واقعا چرا ما چنین شدیم چنین […]
تایسیز آذربایجان – یادداشت – نمی خواهم جمع ببندم و قصد ندارم همه را گناهکار جلوه بدهم اما بغضی عجیب دردناک گلویم را گرفته غم بزرگی برای ورزش و هنر و سیاست وطنم در دلم سنگینی می کند .بالاجبار این چند خطر را برای بیان دردم نگارش می کنم.
واقعا چرا ما چنین شدیم چنین پرخاشگر چنین بی پروا در بی اخلاقی و مهمتر از همه منش پهلوانی ایرانیان را که روزگاری زبانزد عام و خاص بود را چه راحت باختیم.
همه بی آنکه فکر کنیم در حال پخش صحبت های بعد بازی علی دایی هستیم پشت تریبونی که معدود انسانهایی آنرا در اختیار دارند و مهمتر از آن کسانی پشت این تریبون قرار می گیرند که الگوی بی چون و چرای جوانان امروز و آینده سازان این مملکت هستند.اظهاراتی که باید در پشت این تریبون گفت باید بسیار سنجیده و به قولی کاملا آب دیده باشد.اما امروز آنچه که در تبریز گذشت بسیار ناراحت کننده بود حتی اگر برخی هواداران روی سکوها سخنانی به زبان آورده اند که بی هیچ وجه در صدد توجیه حرکت آنها نیستم اما نباید علی دایی پشت تریبونی که میلیونها نفر به عنوان هوادار او گوش به سخنانش سپرده اند در صدد پاسخ به این سخنان بر می آمد و بحث را به خانواده ها می کشید و سخنان به دور از یک قهرمان ملی را درپشت این تربیون مطرح می کرد واقعا فرهنگ ما به کجا می رود چرا داریم تبدیل به انسانهایی می شویم که بی پرده سخن می گوییم و هر حرفی را بر زبان جاری می نمائیم.
تنها علی دایی نیست که اینچنین صحبت می کند خیلی ها چه در هنر چه در ورزش و چه در سیاست می خواهند به نوعی قدرت نمایی کنند و بدون در نظر گرفتن جایگاهشان هر چه که بر زبان می آید روان می کنند.روی سخنم را بیشتر به سمت دایی گرفتم چرا که تحصیلات بالای دانشگاهی را هم داراست .
امروز دلم برای کودکان و جوانان ُسرزمینم سوخت چرا که الگوهایی که آنها برای خود دارند دچار غرور بسیار بزرگی شده اند.الگوهایی که زمانی تختی ها و موحد ها ونامجو ها بودند حالا به کجا رسیده اند.
فرزاد ملازاده
