وقتی مرغ همسایه غاز است چند وقتی می شود که اخباری از بی مهری ها و بد عهدی های مسئولان استانی نسبت به پیمانکاران و سرمایه گذران بخش های خصوصی در اجرای پروژه ها منتشر می شود و بی آنکه خم به ابروی مدیران عزیز بیاید داشته های استانی که هر کدام به نوبه خود […]
وقتی مرغ همسایه غاز است
چند وقتی می شود که اخباری از بی مهری ها و بد عهدی های مسئولان استانی نسبت به پیمانکاران و سرمایه گذران بخش های خصوصی در اجرای پروژه ها منتشر می شود و بی آنکه خم به ابروی مدیران عزیز بیاید داشته های استانی که هر کدام به نوبه خود می توانند سهم بزرگی در پیشرفت و آسایش شهروندان استانی داشته باشند کم می شود و داشته هایی که می توانند بایک مدیریت خوب و سنجیده بنحو احسن مورد بهره برداری قرار بگیرند سرمایه خود را برداشته و از استان کوچ می کنند.متاسفانه این رویه در ماههای اخیر افزایش بیشتری داشته و بد قولی ها و بدعهدی ها و مهمتر از همه زیر آب زنی ها دمار از روزگار این سرمایه داران در آورده است.البته شاید به مذاق برخی خوش نیاید اما واقعیت استان ما این است که وقتی شخصی انجام مسئولیتی را با سرمایه خودش نیز می پذیرد بجای اینکه مدیران پر و بال او شوند قیچی در دست گرفته و پرو بالهای او را هم می چینند.
آذربایجان شرقی روزگاران قبل قطب صنعت ایران زمین بود و این صنعت آذربایجان بود که چرخه بسیاری از امور مملکت را در کشور به حرکت می انداخت و باعث غرور ملی می شد.اما این روزها نه تنها صنعت آذربایجان بلکه کارهای زیر ساختی استان هم با مشکلات عدیده ای روبروست به عنوان مثال در بررسی های صورت گرفته به نکته جالبی در پروژه قطعه شش آزاد راه تبریز به ارومیه برخورد کردیم.این پروژه که طبق قرار داد طرف پیمانکار بصورت ۶۰ به ۴۰ مابین پیمانکار و دولت قرار بوده اجرا شود در ماههای گذشته توسط پیمانکار کلید خورد. برآورد اولیه این پروژه با انجام تملک های موجود در مسیر که برعهده پیمانکار است ۸۰۰ میلیارد تومان برآورد شده است. پروژه تا به حال تا بدون اینکه پرداختی از سوی دولت صورت بگیرد بصورت یکجانبه از جانب پیمانکار در حال اجرا می باشد و حدود ۱۵ درصد از پروژه در کمتر از ده ماه پیشرفت داشته است با وجود فعالیت های شرکت مذکور که عهده دار اجرای این پروژه هست متاسفانه مدیر اداره مطبوعه در استان بجای اینکه به فکر حمایت از سرمایه گزار باشد و تلاش کند تا باری از دوش مجری پروژه بردارد بالعکس عمل کرده و در جلسه ای که در استانداری آذربایجان شرقی برگزار می شود اعلام می نماید که مجری پروژه فعالیت بخصوصی در مورداجرای پروژه انجام نداده است و همین موضوع باعث می شود که وزارت راه واستانداری در موضوع ورود نمایند وبدین ترتیب شخص خود وزیر بازرسانی را برای بررسی صحبت های مدیری که این ادعا را در جلسه مطرح کرده و همچنین بررسی وضعیت پروژه و اعلام آن به وزارت مشخص می نماید که این بازرسان هم ضمن بررسی فعالیت های صورت گرفته توسط شرکت مذکور در پاسخ به وزیر بصورت مکتوب اعلام می کنند پروژه در حال پیشرفت است و این در حالی است که دولت تا کنون به وعده های خود در زمینه پرداخت اقدامی صورت نداده است حال با این اوصاف می توان این سوال را مطرح کرد که چرا مدیران استانی دوست ندارند پیمانکارانی که خیلی از استانهای دیگر به دنبال سرمایه گزاری آنها هستند در خود استان به اجرای پروژه بپردازند .
جالبتر اینکه ضمن بررسی های صورت گرفته پیمانکارانی هستند که حتی در جلسات مدیریتی برخی مدیران حضور پیدا می کنند و در موردبرخی مسائل هم اظهار نظر می کنند و علیرغم اینکه پروژهای سپرده شده به دست این افراد هر بار بصورت وعده ای تاریخ جدیدی برای اتمام اعلام می شود اما باز شاهدیم که مدیران استانی بصورت منظم به این پروژها سر میزنند و همچنان همه چیز را گل و بلبل نشان می دهند در حالی که همین مدیران و نمایندگان عزیز مجلس حتی یکبار هم از پروژه فوق الذکر تبریز به ارومیه بازدید نکرده و در جریان فعالیت های صورت گرفته قرار نگرفتن در حالی که همین شرکت مجری پروژه هم اکنون از کشور گرجستان برای اجرای پروژه در آن کشور دعوت نامه رسمی داردو مدیریت شرکت بخاطر تعهد و علاقه ای که به استان دارد این دعوت را نپذیرفته است اما آن روی سکه دردناکتر است در حالی که برخی دردانه های مدیران با وعده های تو خالی اجرای پروژه های گلوگاهی استان را هر بار به تاخیر می اندازند اما مدیران فوق الذکر علاقه زیادی دارند که اکثریت پروژهای مهم استانی را باز هم به این دوستان واگذار کنند.امید است که مدیران ما با توجه به نیازهای استان و توانایی بخش خصوصی جانب توانایی را انتخاب کنند تا جانب روابط دوستانه را و این تبعیض به وجود آمده در استان را مرتفع نمایند چرا که همواره باید دست افرادی که در جامعه اقدام به اشتغال زایی می کنند را فشردو از آنها حمایت نمود.این افراد یا شرکت ها هم می توانستند بسیار راحتر مثلا با سرمایه گزاری در بورس یا موارد مشابه دیگر نه تنها اشتغال زایی نکنند بلکه بسیار بیشتر از مبالغ کنونی سود به جیب بزنند
