آری به عرب، اما نه هر عربی
آری به عرب، اما نه هر عربی

در بیانیه برخی از فعالین عرب خطاب به دولت وفاق ملی مطرح شد: آری به عرب، اما نه هر عربی قصه تبعیض در جنوب و حکایت نادیدن عرب‌های خوزستان، تاریخی است تلخ و دراز و چند ده‌ساله، و نه خاطره‌ی دیروز و امروز.. تایسیز نیوز: فرزندان این دیار علیرغم سرزمینی برخوردار و غنی، از یکسو […]

در بیانیه برخی از فعالین عرب خطاب به دولت وفاق ملی مطرح شد:

آری به عرب، اما نه هر عربی

قصه تبعیض در جنوب و حکایت نادیدن عرب‌های خوزستان، تاریخی است تلخ و دراز و چند ده‌ساله، و نه خاطره‌ی دیروز و امروز..

آری به عرب، اما نه هر عربی

تایسیز نیوز: فرزندان این دیار علیرغم سرزمینی برخوردار و غنی، از یکسو تبعیض، خشکسالی، سیل، فقدان زیرساخت، آلودگی، مهاجرت، حاشیه‌نشینی و فقر را زیست می‌کنند و از سوی دیگر طعم بی‌مهری، بی‌احترامی، نادیده انگاری، نژادپرستی، اتهامات ناروای تجزیه‌طلبی و خشونت علیه هویت را می‌چشند. از جنگ ۸ ساله و روستا‌های ویران‌مانده گرفته تا فرصت‌های سلب شده‌ی رشد و دریغ‌های مغرضانه‌ی توسعه، همگی آه از نهاد هر دلسوخته‌ای بر‌می آرد. قطعا بازخوانی این زخم‌های عمیق برای عرب‌های خوزستان، نان و آب نمی‌شود. پس باید نهیب برآورد و پرسید، کجاست سهم این تهیدستان، از ثروت سرزمین پدری؟ کجاست نصیب این حماسه‌آفرینان از مسئولیت‌های کانون قدرت؟

مردمان سلیم نفسِ این اقلیم، با همه جراحاتی که بر پیکر خویش دارند، خالصانه فراخوان‌های مشارکت در حماسه‌های همبستگی انقلاب و حضور در صحنه‌های سیاسی مدنظر رهبری فرزانه را باامید، لبیک می‌گویند. پس کجاست آن وجود حق‌شناسی که خدمتگزار این جامعه باشد و سهمی از قدرت را هم نصیب ایشان کند؟ اگر هنوز جانِ پاک یا گوش شنوایی باقی است، پای سخن جوانان عرب دلسوخته‌ای بنشیند که تاکنون بیصدا بوده‌اند، و گزینه‌ای لابی‌گر از پدرخوانده‌های کنار گذاشته‌شده را بر آن‌ها تحمیل نکند.

مطالبه مردم را از بدنه جامعه مطالبه‌گر بجوید و نه از کسانی که تنها مدعی نمایندگی مردم هستند و درصددند تا گلیم نفع خویش را از این آب گل‌آلوده بیرون بکشند نه اینکه به رفع محرومیت و مظلومیت منطقه بپردازند. بی‌تردید، هر عربی، نماینده مردم عرب نیست. افرادی که علیرغم سوابق نمایندگی‌های مکرر، هیچ کارنامه درخشانی از خود برجای نگذاشتند، و از نیرو‌های بازنشسته‌ای که هر چه در توان داشتند در فرصت‌های قبلی عرضه کردند و فقط به دنبال صعود شخصی خود از پله‌های قدرت بودند، چگونه انتظار گشایش امور داشته باشیم؟

از افرادی که حتی بعد از بازنشستگی با لابیگری و حمایت نفراتی معدود، فقط به دنبال جاسازی خود در مناصب و حذف جوانان هستند، چه انتظاری است. بنا بود که پزشکیان، سایه دراز و سنگین پدرخوانده‌ها را از سر جوانان و نخبگان عرب بردارد، نه اینکه به روش نادرست اسلاف خویش و سنت‌های پوسیده و غلط، باز مهره‌های خنثی و خودخوانده و مردود را بر کرسی بنشاند. برای یافتن نمایندگان واقعی مردم عرب، به منتخبینِ راستین این مناطق رجوع کنید، به جوانانش بازگردید و مسیر‌های ناعادلانه پدرخواندگان و پدرسالاران را کنار بگذارید تا بلکه اندکی امید و آشتی و روشنایی هم، سهم ناچیز این ایرانیان در وضعیت وفاق حاضر باشد.