به بهانه نمایش “چاه مسموم و طریق مغموم” : تئاتر تبریز صاحب نام است

به بهانه نمایش “چاه مسموم و طریق مغموم”

گفتگو با ۳ بازیگر این نمایش

تئاتر مستقل تبریز واقع در موسسه الف، این روزها میزبان یکی از برجسته ترین نمایش های چند سال اخیر در تبریز است. نمایش چاه مسموم و طریق مغموم که روایتی بر اساس ادبیات عرفانی و مثنوی مولوی است، به نویسندگی و کارگردانی دکتر عبدالحسین لاله و تهیه کنندگی سعید طرزمی به روی صحنه رفته است ؛ در ترکیب بازیگرانش، تلفیقی دارد از پیشکسوتان تئاتر تبریز و جوان های با استعداد این عرصه در تبریز. به همین بهانه گفتگوی مختصری داشته اییم با ابراهیم عباسعلیزاده، شراره سهیلی و وحید شیرزاد بازیگران این نمایش.

تئاتر تبریز صاحب نام است

ابراهیم عباسعلیزاده

من از سال ۵۲ فعالیت خودم را شروع کرده ام. اولین عضو انجمن بازیگران خانه سینمای ایران (تهران) و همچنین تنها عضو انجمن بازیگران خانه تئاتر ایران (تهران) در تبریز هستم

فعالیت خود را از تبریز شروع کرده و همزمان در تهران ادامه دادم.

آخرین کار کارگردانی ام مربوط به سال ۹۵ بود که علف نام داشت. همزمان با کارگردانی علف، نقش ستارخان را در اتابک پارکنین تراژدیسی بازی کردم وبا این نمایش در جشنواره تئاتر سوره منطقه یک کشوری در کرمانشاه به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد انتخاب شدم و در جشنواره سراسری سوره که در تهران برگزار شد جایزه دوم بازیگری مرد را برای ایفای نقش ستارخان گرفتم.

با بازی در نقش ستارخان توانستم در نهمین فستیوال بین المللی روزهای هنر در ترابزون ترکیه شرکت کنم و در جشنواره استانی هم به خاطر همان بازی مورد تقدیر ویژه از طرف هیئت داوران قرار گرفتم. به دلایلی که مختصرا به آن ها اشاره کردم، سال ۹۶ سال خوبی بود برایم و این موفقیت ها با قبول نقش دیوانه و شرکت در تمرین های نمایش چاه مسموم و طریق مغموم تکمیل تر شد.

دکتر لاله را از قدیم میشناختم و ارتباط مان با هم ۲۵ ساله بود که وقتی پیشنهاد بازی در این نمایش را دادند به واسطه شناختی که از ایشان داشتم قبول کردم و این بار با نقشی متفاوت، خودم را دوباره در مقابل بیننده قرار دادم تا من را بسنجند و نقد شوم.

من در صحنه و با نقشم زندگی میکنم و به آن احساس مسئولیت دارم. اگر در صحنه خودم بازی خودم را بپذیرم فکر می کنم  مخاطب هم از بازی من خوشش امده است و اگر نه ، سعی می کنم نقاط ضعفم را اصلاح کنم. ..

هنرو بخصوص تئاتر در تبریز در چند سال اخیر پا گرفته است. این حرف را از روی تعصب نمی گویم و موفقیت های تئاتر تبریز گواه این ادعای من است. امروز تئاتر تبریز از مرزها گذشته و صاحب نام است. اما مشکلات حمایتی از هنرو تئاتر و سینما همیشه وجود داشته است.

امیدوارم در آینده نزدیک روزهای خوشی در انتظار تئاتر تبریز باشد و هنرمندان این شهر به آن جایگاهی که استحقاقش را دارند برسند.

چاه مسموم و طریق مغموم مطابق سلیقه مخاطب امروزی است

شراره سهیلی :

متولد سال ۶۵ هستم و و تئاتر را از سال ۸۳ شروع کردم. از همان اوایل نگاهم به تئاتر نگاه حرفه ایی بود و سعی کردم تئاتر را نه به عنوان تفریح که به عنوان یک دغدغه و علاقه در زندگی ام پیش ببرم.

در دانشگاه اجرا های زیادی داشته ام که همه آن ها را اینجا نمی توان ذکر کرد اما به غیر از کارهای دانشجویی، در اخرین اثر آقای حجازی که  اپاردی سللر سارانی نام داشت به ایفای نقش پرداختم که بسیار راضی هستم از آن همکاری و نقش آفرینی در یکی از معروف ترین و محبوب ترین داستان های ادبیات فولکلور آذربایجانی. بعد از نمایش سارا آقای لاله در مورد بازی در نمایش چاه مسموم و طریق مغموم با من صحبت کردند که با افتخار بازی در این نمایش را پذیرفتم. از دو منظر به این کار علاقه دارم؛ یکی به خاطر همکاری با دکتر لاله است و دیگری نگاهی است که این نمایش به مثنوی مولوی دارد و نشان می دهد که چگونه پشت ادبیات و فرهنگ مان ایستاده اییم.

امروزه سلیقه مخاطب موضوعات مدرن است و ما نیز سعی کرده ایم به این کار نگاهی مدرن داشته باشیم و این نگاه را  با آداب وروسوم گذشته تلفیق کنیم.

متن و تم اصلی اثر برداشتی است از مثنوی حضرت مولانا و قصه بسیار شناخته شده پادشاه و کنیزک.

نقش من همان کنیزک پادشاه است که بسیار به آن علاقه دارم و به عنوان یک بانوی ایرانی نقش کنیزک اساطیر ایرانی را بازی کرد برام تجربه و افتخار بزرگی است؛ آن هم کنیزکی که مولانا خالق آن نقش است. این نقش، نقش  دختری ظاهرا عاشق است. به اين معني كه عاشق ظاهر و سيماي جوان زرگري است كه طبيعتا  عشقي گذرا است و عشق او به زرگر کاملا یک عشق بی معنی است و فانی.

آقای لاله از رکورد داران  تئاتر ایران محسوب مي شوند كه در نمایش حیدر بابا رکورد بيشترين تماشاگر را از آن خود کرده اند و وقتی پیشنهاد همکاری را از ایشان دریافت کردم ، خود نام ایشان برای همکاری، بیشتر مد نظرم بود تا خود نقش و امیدوارم موفقیت های گذشته ایشان در این نمایش هم تکرار شود.

معلولیت محدودیت نیست

وحید شیرزاد:

وحید شیرزاد بازیگری است که این روز ها در آسمان تئاتر تبریز می درخشد. شیرزاد که بازی تحسین برانگیزش در نمایش پاشا همگان را به تحسین وا داشت این روز ها مشغول بازی در نمایش چاه مسموم و طریق مغموم است. آن هم در کاراکتری خارجی که کارگردان این اثر برایش نوشته است.

اثری که من در آن به ایفای نقش پرداخته ام برشی است از یکی از داستان های مثنوی مولانا که نگاهی خاص م وتفاوت دارد به قصه پادشاه و کنیزک.

من در این نمایش شخصیت یک اکتشاف گر خارجی را بازی کرده ام. بازی کردن نقش شخصیت های خارجی را از پاشا شروع کرده ام که در آن نمایش نقش فرمانده روس را داشتم که بسیار برایم خوش یمن بود و به نظرم شروعی بود به آنچه که می خواهم. از آنجایی می گویم خوش یمن، چون من با آن نقش جایزه سوم بازیگری مرد را از بیست و نهمین جشنواره استانی گرفتم. بعد از آن توانستم به عنوانی دست یابم که به گفته پیشکسوتان و هنرمندان تئاتر تبریز، در طول بیست سال گذشته کسی از تبریز نتوانسته بود عنوان کاندیدای بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین المللی تئاتر فجر را برای تبریز به ارمغان آورد. لطف خدا وهمچنین توجه هنرمندان شهر شامل حال من شد تا نشان دهم معلولیت محدودیت نیست. اما نقش یک نفر در کسب این عناوین و هرآنچه که بشود اسمش را موفقیت گذاشت بسیار پر رنگ است و همه جا گفته ام. نازیلا ایرانزاد کسی بود که به من اعتماد کرد و میدان داد تا بتوانم با افراد سالم در یک صحنه ظاهر شوم. پس هر موفقیتی توسط من کسب شده و در آینده کسب شود بخش عمده آن مربوط به خانم ایرانزاد است. البته در این میان باید از بزرگان تئاتر تبریز هم تشکر کنم که با میدان دادن به افرادی مثل من باعث شدند امسال من بتوانند خودرا ثابت کنند. که اگر این اعتماد نبود دیده نمی شدیم.

اولین حضورم در تئاتر نمایش زیرزمین بود به کارگردانی خانم ایرانزاد بود که من نمایش را با زیرزمین شروع کردم و بران آن نمایش، دو جایزه بهترین بازگیر شمال غرب کشوری وجشنواره بین المللی اصفهان را گرفته ام.

امیدوارم نمایش چاه مسموم و طریق مغموم هم خوب پیش رود که شکر خدا استقبال مخاطبان از این نمایش رضایت آن ها را از کلیت کار نشان می دهد. و تشکر صمیمانه از استاد لاله عزیز که اعتمادشان به من باعث حضورم در این اثر برجسته و معنوی گردید.