به گزارش تایسیز نیوز ،هوای تبریز سرد است، اما در دل تیتیها آتش شعله میکشد؛ همان آتشی که گاهی از سکوها برخاسته و گاهی از زمین. هفته دوازدهم رسیده و لیگ برتر آرام ندارد، مثل شهری که همیشه در جنبوجوش است. در نیمه بالای جدول، چهار مدعی گردهم آمدهاند؛ چهار ستونِ تاج و تخت فوتبال ایران، و چادرملو که با چشمان براق، حضورش را در میان بزرگان اعلام کرده است.
در این هیاهو، نوبت به تراکتور رسیده. تیمی که همیشه مثل فیلمی قدیمی است، پر از لحظات فراموشنشدنی. هفته گذشته شاگردان دراگان اسکوچیچ غرور از دسترفتهشان را با پیروزی برابر چادرملو بازیافتند؛ بردی مقتدرانه، شبیه نفس کشیدن پس از دویدن طولانی. شکست برابر خیبر فقط زخمی بود بر پوست، نه بر روح. و حالا تراکتور آماده است برای استقلال خوزستان، میهمانی که با چمدانِ نگرانی راهی تبریز شده.
استقلال خوزستان، همان تیمی که روزی لبخند را از چهره سرخابیها ربود، حالا خودش در قعر چالشها دستوپا میزند. فصل برایشان بوی بحران گرفته؛ پنج شکست از شش بازی اخیر، عددی که مثل جملهای تکراری هر هفته شنیده میشود. اما فوتبال را نمیتوان با اعداد تمام کرد. این رشته، جایی است که گاهی ناامیدترینها شگفتی میسازند.
امیر خلیفهاصل و شاگردانش میدانند اگر از تبریز بیامتیاز برگردند، ممکن است نامشان در صف سقوطکنندگان ثبت شود؛ جایی پایینتر از رتبه یازدهم، کنار تیمهایی که هر هفته برای فرار میجنگند. ولی در فوتبال ایران – و شاید در تمام دنیا – هیچ بازی آسان نیست، حتی وقتی حریف در بحران است.
در آن سو، تراکتور چشم به آینده دارد. آنها میخواهند کنار پرسپولیس و سپاهان نفس بکشند و شاید حتی به صدر جدول برگردند. فصل پیش در مواجهه با همین استقلال خوزستان جشن قهرمانیشان را گرفتند. آن روز لبخندها به پهنای آذربایجان بود، و حالا هواداران دوباره در انتظار لبخندند؛ لبخندی که شاید عصر امروز دوباره بر چهره ورزشگاه بنیاندیزل بنشیند.
- منبع خبر : ایسنا
