یک جام و هزار هیاهوی امید
یک جام و هزار هیاهوی امید

گزارشی از حاشیه بزرگترین رویداد تولید محتوای رسانه‌ای کشور؛ یک جام و هزار هیاهوی امید تایسیز نیوز- صبح زیبای شنبه، از شهر اولین‌ها میهمان یک برنامه تولید و انتشار محتوای رسانه‌ای به نام جام رسانه امید در پایتخت شده‌ایم که اصحاب رسانه‌ از سراسر استان‌های کشور در ۳۶ ساعت هیاهو به دنبال قدرت نمایی رسانه […]

گزارشی از حاشیه بزرگترین رویداد تولید محتوای رسانه‌ای کشور؛

یک جام و هزار هیاهوی امید

یک جام و هزار هیاهوی امید

تایسیز نیوز- صبح زیبای شنبه، از شهر اولین‌ها میهمان یک برنامه تولید و انتشار محتوای رسانه‌ای به نام جام رسانه امید در پایتخت شده‌ایم که اصحاب رسانه‌ از سراسر استان‌های کشور در ۳۶ ساعت هیاهو به دنبال قدرت نمایی رسانه خود برای کسب جام رسانه امید هستند.

به گزارش تایسیزنیوز، حوالی ساعت ۱۲ نیمه شب به عنوان آخرین تیم وارد محل اسکان می‌شویم و زیر سکوت و با پچ پچ مسئولان اسکان، نشسته و شام خوشمزه الویه سرد را با رویاپردازی از نحوه بردن جام بر سر سپری می‌کنیم، ساعت ۱.۵ بامداد برای گذران خواب خوش راهی اتاق خواب‌ها می‌شویم.

ساعت پنج صبح شنبه با ندای «خواهرم بلند شو» از خوابی که فقط ۲ یا سه ساعت از آن می‌گذشت، بیدار شده و تا حاضر شویم و به محل برگزاری رویداد برسیم، ساعت هفت می‌شود، یک علامت سوال بزرگ با ما همراه است. در این رویداد چه خواهیم کرد؟

صریح و بی پرده بگویم، اطلاعات ما از آخرالزمان بیشتر از این رویداد است، تنها اطلاعاتی که از این رویداد مهم رسانه‌ای کشور با نام «جام رسانه امید» داریم فقط در چند کلمه خلاصه می‌شود «رویداد تولید محتوای رسانه‌ای با رویکرد تولید و انتشار اخبار امیدآفرین».

امروز سالن همایش‌های بین المللی دانشگاه انقلاب اسلامی تهران میزبان بیش از ۵۰۰ خبرنگار و عکاس خبری از استان‌های سراسر کشور و برخی رسانه‌های بین المللی است، هنگام ورود به این سالن با سیل عظیمی از اصحاب رسانه مواجه می‌شویم اما ما همچنان به رویاپردازی‌های برداشتن جام بر سر خود فکر می‌کنیم.

وقتی نگاهی به سالن می‌ اندازیم، تجهیزات گران قیمت و دست بالای بعضی از تیم‌ها، برق از سرمان می‌پراند. به دستان خود نگاه می‌کنیم، یک گوشی موبایل ناقابل با گلس شکسته و شارژ ۵۰ درصدی به ما لبخند می‌زند.

خودنمایی تجهیزات خبرنگاران و عکاسان با سه پایه‌های دوربین و میکروفون‌های استودیویی تمام نشده بود که همه حاضران شاهد پرواز هلی شات یکی از تیم‌ها بر سرشان می‌شوند.

پسران یکی از تیم‌های حاضر با لباس یکدست کرمی و سه چهار تا سیستم کامل کامپیوتر در یک سو و تیم دیگر با دخترانی که روسری‌های یکدست فیروزه‌ای بر سر دارند، جلوه زیبایی به این رویداد داده‌اند.

بساط عکاسی در پشت صحنه سالن همایش و حتی داخل سالن نیز به راه است، صدای شاتر دوربین‌های عکاسان خبری برای گرفتن عکس یادگاری از خبرنگاران و هم تیمی‌های خود، کل فضای سالن را پر کرده است، گویا مسئول رده بالایی در سالن حاضر است.

سلفی هم که پای ثابت این برنامه است.

بر روی میزهای اصحاب رسانه، بیشتر از تعداد خبرنگاران، دوربین‌ها خودنمایی می‌کنند و صدای شاتر با هیاهوی اصحاب رسانه در هم آمیخته است.

از طیف دانش آموزی و دانشجویی تا نزدیک به سن بازنشستگی قلم و دوربین به دست در حال تولید محتوا در این رویداد عظیم رسانه‌ای هستند.

همه برای امیدآفرینی آمده‌اند.

سخنرانی‌های افتتاحیه آغاز شده و اندکی از ابهامات رسانه‌ها درباره این برنامه ابتکاری رفع می‌شود.

تکاپوی خبرنگاران برای تاپ کردن سخنرانی‌ها و دستان لرزان عکاسان و تصویربرداران برای جمع آوری داده‌ها جهت تولیدمحتوا بار دیگر ارزش و سنگینی کار خبری را برای ما یادآوری می‌کند.

نخستین سخنران که در جایگاه خود قرار می گیرد، میکروفون‌های رسانه‌ها برای قرار گرفتن در قاب دوربین‌های مقابل سخنران، رقابت می‌کنند تا بتوانند سوال اختصاصی بپرسند و اخبار امیدآفرین را زودتر از همه منتشر کنند.

این رویداد، یادآور جلسات طولانی چندین ساعته مسئولان استان خودمان است و از آن مهم تر تداعی گر سفرهای ریاست جمهوری، وزرای دولت و سایر مسئولان رده بالای کشور به استان که چگونه به رغم محدودیت‌های امکانات و تجهیزات و برخی ناملایمت‌ها به دنبال خبرنویسی و انتشار اخبار خوب و امیدآفرینی از هوای سرد زمستان تا هوای گرم تابستان می‌دویم تا بتوانیم خواسته‌ها و نیازهای مردم را مطالبه، پیگیری و تبیین کنیم.

تیم رسانه‌های آذربایجان شرقی در نخستین رویداد جام رسانه سعی می‌کند تا از هر مسئول کشوری که برای سخنرانی می‌آید، درباره موضوعات و چالش‌های استان سوال بپرسند.

دستاورد مهم این رویداد را می‌توان ایجاد فرصتی برای به چالش کشاندن قدرت اصحاب رسانه استان‌ها و به خصوص مسئولان رده بالا است و بار دیگر این موضوع را یادآوری می‌کند که باید به تبیین موضوعات و اخبار به عنوان چشمان بیدار جامعه، بیش از پیش توجه کنیم و وظیفه رسانه در این خصوص بسیار خطیر است.