شورای شهر در مسئله «مترو» دنبال چیست؟ گزارش تحلیلی: فرزاد ملازاده هر هفته داستان شیرین مترو در صحن شورا مطرح می‌شود و قراین نشان می‌دهد که اصرار و توجه برخی از اعضای شورای شهر به بزرگترین پروژة منطقة شمال غرب کشور، اهداف خاصی را دنبال می‌کند. با نگاهی به ساختار سازمان قطارشهری، معلوم می‌شود این […]
شورای شهر در مسئله «مترو» دنبال چیست؟
گزارش تحلیلی: فرزاد ملازاده
هر هفته داستان شیرین مترو در صحن شورا مطرح می‌شود و قراین نشان می‌دهد که اصرار و توجه برخی از اعضای شورای شهر به بزرگترین پروژة منطقة شمال غرب کشور، اهداف خاصی را دنبال می‌کند. با نگاهی به ساختار سازمان قطارشهری، معلوم می‌شود این پروژه عظیم، متشکل از یک ساختار استانی است که انتخاب مدیرعامل آن با پیشنهاد شهردار و تصویب شورای سازمان و حکم استاندار انجام می‌شود. ابعاد گستردة این پروژه، هزینه‌های کلان، زمان‌بَر بودن، هماهنگی و تعامل با ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف شهری، استانی و کشوری و در نهایت تأمین بودجه آن به صورت مشارکتی توسط دولت و شهرداری بر این نکته صحّه می‌گذارد که ساخت «مترو» مستلزم تصمیمات استانی و کشوری است. حال اگر ثبات مدیریتی در این مجموعة بزرگ حکم‌فرما نباشد، پرواضح است که با چالش بزرگی مواجه خواهد شد که برایند و خروجی آن، تحمیل ضرر و زیان به شهروندان است. با نگاهی به گزارش انتشاریافته سازمان قطار شهری در سایت آن سازمان در سه چهار سال اخیر مبلغ ۱۹۵۰ میلیارد تومان، تأمین مالی از طریق اوراق مشارکت با رایزنی‌های شهری، استانی و کشوری انجام یافته است که قبل از آن با احتساب بازه زمانی آغاز عملیات عمرانی مترو تا پایان سال ۱۳۹۶، این مبلغ ۴۰۰ میلیارد تومان بود، حال با حذف این ساختار، تمامی حمایت‌های دولت از مترو حذف شده و پروژه، تطویل غیرقابل تحمل را تجربه خواهد نمود هرچند این زمان‌بَر بودن در حال حاضر نیز شهروندان را دل‌آزرده کرده است. شورای شهر با اصرار بر تشکیل سازمان حمل‌ونقل ریلی به دنبال این هستند که سرنوشت سازمان قطار شهری تبریز را همچون سایر سازمان‌های تابعه و مناطق شهرداری به عدم ثبات مدیریتی، دخالت سلایق شخصی در عزل و نصب‌ها و وارد نمودن افراد خود به بدنة این سازمان پروژه محور دچار نمایند و در نهایت با کوتاه کردن و حذف بالاترین مقام اجرایی استان یعنی شخص استاندار و معاونت هماهنگی امور عمرانی او بر ذوقیات و اهداف شخصی خود جامة عمل بپوشانند. افشاگری‌های شهردار معزول در صحن شورا، مؤید این مدعا خواهد بود که شاید برخی از این اعضا با روی کار آمدنشان، تفکرات سلطنت مآبانه خود را بر شهر تحمیل میکنند. شرکت بهره‌برداری که اخیراً توسط همین اعضای شورای شهر انحلال یافت، همچون سایر سازمان‌ها و شرکت‌های شهرداری، تغییرات متلاطم مدیریتی را در سه چهار سال اخیر تجربه نمود که بزرگترین چالش آن وارد نمودن حدود ۱۵۰ نفر از نورچشمی‌های اعضای شورای شهر به بدنة آن شرکت در یک سال اخیر است. به طوری که شرکت منحل شده بهره‌برداری تبدیل به حیات خلوت شورای شهر شده بود. حال وجود ساختار منسجم استانی در سازمان قطار شهری به نظر می‌رسد اجازه نداده تا این بزرگواران، دخالت مستقیم در بدنه سازمان داشته باشند در نتیجه داستان شیرین مترو هر هفته در صحن شورا ادامه دارد تا بتوانند با ایجاد حاشیه و اقدامات غرض‌ورزانه، مسئولان ارشد استانی را نیز تحت تأثیر قرارداده و وارد بازی سلطنت مآبانه خود نمایند. رنج سالیان دراز مردم تبریز و عدم پذیرش افکار عمومی از این تغییرات بی‌رویه مدیریتی که تطویل پروژه‌ها را به دنبال دارد، شهر تبریز را به خوابی رخوت انگیز و سیر قهقرایی برده است و در مقوله مترو نیز بنا به ضرب‌المثل مشهور ترکی، «عمی دردی دییر زمی دردی‌دی» شورای شهر با ایجاد اقدامات حاشیه‌ساز و منفعت طلبانه، به مردم تبریز ضرر و زیان بسیاری وارد میکنند. باید ببینیم عالی‌ترین مقام استان یعنی شخص استاندار، وارد بازی برخی از این اعضای شورای شهر می‌شود یا با در نظر گرفتن صلاح شهروندان با ایجاد ثبات مدیریتی، در اعتلای اهداف بلند سیستم حمل و نقل ریلی شهری، قدم‌های مثبت بر می‌دارد.
