به گزارش تایسیز نیوز ، (احمدمراد پور)آذربایجان شرقی، به عنوان یکی از قطب‌های مهم صنعتی، کشاورزی و فرهنگی کشور، ظرفیت‌های عظیم و بی‌شماری برای توسعه دارد. با این حال، یکی از موانع اصلی در مسیر شکوفایی کامل این ظرفیت‌ها، معضل کهنه و پرهزینه پروژه‌های نیمه‌تمام است.استان آذربایجان شرقی به دلیل موقعیت جغرافیایی، ظرفیت‌های صنعتی و نیروی انسانی مستعد، از پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک قطب توسعه‌ای برخوردار است. وجود حجم انبوهی از پروژه‌های عمرانی نیمه‌تمام، به مانعی جدی در مسیر تحقق این هدف تبدیل شده است.
این پروژه‌ها، از بیمارستان‌ها و مدارس گرفته تا کارخانه‌ها و بزرگراه‌ها، تنها ساختمان‌های ناتمام نیستند؛ بلکه نماد سرمایه‌های راکد، امیدهای بربادرفته و فرصت‌های ازدست‌رفته هستند. هر پروژه نیمه‌تمام، به معنای توقف ایجاد صدها شغل مستقیم و غیرمستقیم، محروم‌ماندن مردم از خدمات ضروری و کاهش اعتماد عمومی به مدیریت است.
موضوع اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام، یکی از کلیدی‌ترین و مؤثرترین راهبردها برای توسعه متوازن و همه‌جانبه در استان آذربایجان شرقی است. این پروژه‌ها نه‌تنها سرمایه‌های راکد را به چرخه اقتصاد بازمی‌گردانند، بلکه تأثیر مستقیم و ملموسی بر زندگی مردم و چشمانداز توسعه استان دارند.
پروژه‌های عمرانی نیمه‌تمام به عنوان یکی از چالش‌های اساسی مدیریت توسعه در ایران، آثار سوء اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی متعددی به همراه دارند. استان آذربایجان شرقی نیز با دارا بودن تعداد قابل توجهی از این پروژه‌ها در بخش‌های مختلف، از پتانسیل کامل توسعه‌ای خود بازمانده است.
یافته‌ها نشان می‌دهد که تخصیص بهینه منابع و اولویت‌بندی بر مبنای شاخص‌های تاثیرگذاری، همراه با جلب مشارکت بخش خصوصی، نه تنها باعث آزادسازی سرمایه‌های راکد و ایجاد اشتغال پایدار می‌شود، بلکه با تکمیل زنجیره‌های تولید و خدمات، بستر لازم برای جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید را نیز فراهم می‌کند.
پراکندگی پروژه‌های نیمه‌تمام در سطح استان، از طرح‌های بزرگ صنعتی (مانند برخی واحدهای تولیدی در شهرک‌های صنعتی) تا پروژه‌های حیاتی زیرساختی (مانند سدها، شبکه‌های آبرسانی و بزرگراه‌ها) و پروژه‌های اجتماعی (مانند بیمارستان‌ها و فرهنگسراها)، نشان از یک “مدیریت ناپیوسته و فاقد اولویت‌بندی” دارد. این امر منجر به هدررفت منابع مالی ملی و استانی، ایجاد آلودگی بصری و کاهش اعتماد اجتماعی شده است.اتمام این پروژه‌ها یک اولویت استراتژیک است زیرا صرفه‌جویی اقتصادی دارد، هزینه اتمام یک پروژه نیمه‌کاره، به مراتب کمتر از راه‌اندازی یک پروژه کاملاً جدید است. اشتغال‌زایی فوری می‌کند هم در فاز پایانی ساخت و هم در فاز بهره‌برداری. زیرساخت‌ها را تکمیل می‌کند، زیرساخت‌های ناتمام در حمل‌ونقل، آب و انرژی، توسعه سایر بخش‌ها را نیز مختل میکنند.
اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام در آذربایجان شرقی، نه یک انتخاب، که یک ضرورت انکارناپذیر برای خروج از رکود نسبی و حرکت به سمت توسعه پایدار است. این امر نیازمند عزمی راسخ استانی و ملی ، و یک نقشه راه عملیاتی و مدیریتی جهادی و استفاده از ظرفیت‌های همه‌جانبه استانی و ملی است. با اجرای راهکارهای فوق‌الذکر، می‌توان این چالش را به یک فرصت طلایی برای پیشرفت و آبادانی آذربایجان شرقی تبدیل کرد.اولویت‌بندی پروژه‌ها بر اساس میزان تاثیرگذاری، تامین مالی هوشمند از طریق مشارکت بخش خصوصی و ایجاد یک ستاد ویژه برای رفع موانع اداری، اولین گام‌های ضروری هستند.آذربایجان شرقی می‌تواند با محوریت قرار دادن این موضوع، سرمایه‌های مرده خود را به موتور محرکه توسعه تبدیل کند.
پروژه‌های نیمه‌تمام مانند کارخانه‌ها، واحدهای تولیدی و طرح‌های صنعتی، سرمایه‌های کلانی هستند که بدون بازدهی راکد مانده‌اند. اتمام آن‌ها به معنی فعال‌شدن این سرمایه‌ها، ایجاد ارزش افزوده و بازگشت سریع‌تر سرمایه است.راه‌اندازی یک کارخانه یا پروژه عمرانی، تنها در مرحله ساخت اشتغال‌زا نیست، بلکه پس از بهره‌برداری نیز ده‌ها یا صدها شغل مستقیم و غیرمستقیم ایجاد می‌کند که این امر به کاهش نرخ بیکاری در استان کمک شایانی می‌کند.
مردم پروژه‌های نیمه‌تمام را به عنوان نماد عقب‌ماندگی یا عدم پیگیری مسئولان می‌بینند. اتمام آن‌ها اعتماد عمومی را افزایش داده و احساس تبعیض یا محرومیت را کاهش می‌دهد.پروژه‌های ساختمانی نیمه‌تمام که به حال خود رها شده‌اند، به مناظر شهری آسیب زده و باعث آلودگی بصری میشوند. اتمام یا احیای این پروژه‌ها، چهره شهرها را زیباتر می‌کند.
اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام در آذربایجان شرقی نیازمند عزم ملی و مدیریت هوشمندانه است. که راهکارهای کلیدی آن عبارتند از، اولویت‌بندی علمی، تأمین مالی هدفمند، نظارت و پیگیری مستمر و شفافیت دراطلاع‌رسانی برای ایجاد اعتماد و مشارکت اجتماعی. در نهایت، می‌توان گفت که اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام، سریع‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و مؤثرترین راه برای تزریق خون جدید به کالبد اقتصاد و توسعه آذربایجان شرقی است. این کار نه تنها مشکلات گذشته را حل می‌کند، بلکه زمینه را برای آینده‌ای پررونق و پایدار در استان فراهم می‌آورد.
