ویژه‌ترین روز تاریخ تراکتور! به گزارش تایسیزنیوز به نقل ازایسنا- ۱۵ سال پیش در چنین روزی تراکتور با فتح لیگ آزادگان، حضور در لیگ برتر را جشن گرفت. ۱۵ سال پیش در چنین روزی بود که تراکتور در آخرین هفته از رقابت‌های لیگ دسته اول موسوم به لیگ آزادگان با غلبه بر آلومینیوم هرمزگان در […]
ویژه‌ترین روز تاریخ تراکتور!
به گزارش تایسیزنیوز به نقل ازایسنا- ۱۵ سال پیش در چنین روزی تراکتور با فتح لیگ آزادگان، حضور در لیگ برتر را جشن گرفت.
۱۵ سال پیش در چنین روزی بود که تراکتور در آخرین هفته از رقابت‌های لیگ دسته اول موسوم به لیگ آزادگان با غلبه بر آلومینیوم هرمزگان در ورزشگاه اختصاصی خود جواز حضور در لیگ‌برتر را کسب کرد تا تی‌تی‌ها پس از هشت سال انتظار سلام دوباره‌ای به سطح اول فوتبال کشور کنند.
۱۸ خرداد سال ۱۳۸۸ سالروز صعود تیم تراکتور به لیگ‌برتر است که با سرمربیگری فراز کمالوند و تیمی متشکل از بازیکنان جوان و یکدست به‌وقوع پیوست.
سرخ‌پوشان آن زمان بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه اختصاصی برگزار می‌کردند و از جییوا آزوبدو و گئورگ کاسپاروف در درون دروازه بهره می‌جستند.
علیرضا میرشفیعیان و رامین محمدپور به همراه سیدمحسن حسینی سه مدافع میانی تراکتور در آن زمان بودند، که به دلیل اختلاف با فراز کمالوند سرمربی وقت تراکتور، محمدپور از تیم کنار گذاشته شد که البته این قضیه در رابطه با هدایت شهریاری مدافع راست تراکتور نیز صادق بود. ترشیز به عنوان دفاع راست و مصطفی اکرامی در چپ مدافعان کناری تبریزی‌ها بودند که این دو نفر دو سال در لیگ‌برتر هم این نقش را ایفا کردند.
در خط میانی مهدی کیانی هافبک جنگده‌ای که از صبا باتری به تراکتور پیوسته بود در کنار مهدی رفیعی و علیرضا جلیلی تکنیکی و ریزنقش قرار گرفته بود که احمد سعیدی و حمید مروی نیز در این خط از زمین به کمک سرخ‌پوشان دیار آذربایجان می‌آمدند.
در خط حمله نیز امیر محبی به همراه مسعود ابراهیم‌زاده و مسعود ابطحی سه انتخاب اول فراز بودند، البته علی عبادی در کنار روح الله عطایی و کارلوس روبرتو داسیلوا برزیلی که از سرخ‌پوشان دلوار افزار به تراکتور آمده بود دیگر مهاجمان تی‌تی‌ها در آن زمان بودند.
تراکتور در نهایت با فراز کمالوند، که عزمش را برای رسیدن به لیگ‌برتر جزم کرده بود، به هدفش رسید و پس از ۸ سال به دست این مربی جوان به سطح اول فوتبال کشور بازگشت.
به مناسبت این روز گفت‌گویی با سرمربی، سرپرست، کاپیتان و مهاجم وقت تراکتور ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
۱۸ خرداد ۱۳۸۸ محاله یادم بره!
فراز کمالوند، سرمربی وقت تراکتور، در این رابطه به ایسنا، گفت: آن سال هم مدیرعامل باشگاه و هم مدیرعامل کارخانه متحمل زحمات بسیاری شدند. همه تلاش کردند و زحمت کشیدند و ما هم نقشی در این موفقیت داشتیم. به واقع من علاقه شدید به تبریز و تراکتور داشتم و دارم و خدا را شکر که با اتفاقات مثبتی همراه شد.
او ادامه داد: سال بسیار سختی بود. تراکتور ۸ سال از لیگ برتر دور شده بود و غریب به ۱۱-۱۰ سرمربی عوض کرده بود اما توفیق نداشتند که تیم بالا بیایید.
کمالوند اظهار کرد: سالی که سرمربی تراکتور شدم ناامیدی خاصی در مردم وجود داشت و تا بازی سوم حداکثر تماشاگر ۲۰۰ الی۳۰۰ نفر بود.
سرمربی سابق تراکتور گفت: شروع خیلی خوبی داشتیم و از ۵ بازی اول ۴ بازی بردیم و به یکباره به بالای جدول آمدیم که همین باعث شد تا مردم به ورزشگاه بیایند. تقریبا از هفته ۱۱-۱۰ استادیوم پر شد. در نیم فصل دوم با شاهین بوشهر رقابت داشتیم که قهرمان شویم و کار به پلی آف کشیده نشود، چرا که مردم تبریز از پلی آف خاطر خوبی نداشتند. الحمد الله قهرمان شدیم.
او درباره شب صعود تراکتور به لیگ برتر گفت: من در هتل گسترش تبریز اقامت می کردم و فاصله زمین تراکتور تا هتل گسترش اما آن شب حدود ۵-۴ ساعت طول کشید که در بین پایکوبی مردم و ترافیک به هتل برسم. یک شب به یاد ماندنی و فراموش نشدنی بود و آن شب را یکی از بهترین شب های زندگی‌ام می دانم.
تراکتور صعود کرد، تلفن همراه مدیرعامل نابود شد!
احمد ابهران، سرپرست وقت تراکتور، در گفت‌وگو با ایسنا در این رابطه اظهار کرد: قرارگیری فراز کمالوند در راس کادرفنی و جذب بازیکن با کیفیت، هماهنگی و نبودن حواشی در آن فصل از دلایل اصلی موفقیت تراکتور بود.
سرپرست وقت تراکتور با مرور خاطرات صعود مجدد این تیم به لیگ‌برتر ابراز کرد: پس از پیروزی تراکتور در آخرین دیدار فصل برابر آلومینیوم هرمزگان، تماشاگران حاضر در ورزشگاه اختصاصی برای برپایی جشن قهرمانی و صعود به لیگ‌برتر وارد زمین شدند، شادی به قدری بود که در بین آن هیاهو تلفن همراه مدیرعامل وقت، ناصر شفق گم شد!
وی بیان کرد: با صعود تراکتور به لیگ‌برتر خونی تازه در رگ‌های تبریز جریان یافت، گویی این شهر گم شده‌اش را پیدا کرده بود و شادی مردم در آن روز، مثال‌زدنی و منحصر به‌فرد بود.
از استعفا تا صعود!
علیرضا میرشفیعیان، کاپیتان وقت تراکتور در گفت‌وگو با ایسنا در این باره اظهار کرد: آن سال پیشنهاد لیگ برتری هم داشتم ولی چون تراکتور را واقعا دوست داشتم این تیم را انتخاب کردم. چند سالی بود با دیگر تیم ها در تبریز مقابل تراکتور بازی می کردم و از جو تیم، هواداران و شهر خوشم آمده بود.
او ادامه داد: سالی که به تراکتور آمدم نگاه مردم منفی بود چرا که چند سال قبلش با شیرین فراز، تراکتور را در پلی آف حذف کرده بودیم. در تراکتور بازی هفته اول را باختیم، هفته دوم و سوم بازی را بردیم و در بوشهر مقابل شاهین که حریف اصلی مان بود ۲ بر یک باختیم.
میرشیعیان عنوان کرد: هجمه شدیدی روی تیم بود و یادم است بعد از آن باخت دم در هتل دیدیم آقای کمالوند به یکی از میله های دم در ورودی تکیه زده و خیلی ناراحت است. من، امیر محبی، مصطفی اکرامی، علیرضا جلیلی و علی عبادی حضور داشتیم. من گفتم بچه ها چرا آقای کمالوند در این حال است، باید برویم از دلش دربیاوریم. گفتیم قدمی بزنیم و کمالوند هم قبول کرد. در راه صحبت کردیم و گفت من یک تصمیمی گرفتم، اینجا تبریز است و نمی‌توانم منتطر بمانم به من بگویم حیا کن و رها کن و من وقتی به تهران برسم استعفا می دهم، که ما گفتیم چرا؟ گفت نه اینجا تبریز است و جو متفاوتی دارد. اما ما بالاخره منصرفش کردیم و قول دادیم صعود می‌کنیم.
او بیان کرد: طی یک جلسه بچه ها را جمع کردیم، گفتم ما به دنبال قهرمانی و صعود به لیگ برتر هستیم نه دنبال پلی آف هستیم و نه دوم شدن، هر کسی می تواند بسم الله اگر نه باید از این مجموعه برود. اگر هم شعاری علیه‌مان داده شد باید نشنیده بگیرید و خدا را شکر بعد از آن جلسه نتایج خوب ما شروع شد.
پیشکسوت تراکتور گفت: در نیم فصل دوم به خاطر نتایج اوایل فصل ۱۲-۱۴ امتیاز از صدر عقب افتادیم. ما در بازی آخر نیم فصل به بندرعباس رسیدیم و دوباره بچه ها را جمع کردیم و گفتیم ما فقط قهرمانی می خواهیم. روی تخته رختکن نوشته بودیم هدف “صعود به لیگ برتر” و تا پایان فصل آن را پاک نکردیم! نتایج خوبی گرفتیم و بازی آخر هم نتیجه دست خودمان بود، حتی با مساوی صعود می‌کردیم که خدا را شکر بردیم.
کاپیتان سابق تراکتور عنوان کرد: ما آن سال بازیکنان با اسم و رسمی نداشتیم و هیچ کدام بمب نقل و انتقالات نبودند، ولی مدیریت خیلی حمایت کرد و پول را به موقعه تزریق می کردند. پایین ترین مبالغ قرارداد دوران لیگ برتر تراکتور را داشتیم. کاسپاروف که در اروپایی بازی می کرد ۱۱۰ میلیون تومان گرفته بود و محبی ۹۰ میلیون تومان و بقیه زیر ۶۰ میلیون تومان. مهدی کیانی سال اول ۸ سال دوم ۱۸ ملیون گرفته بود. خرج کردن با حساب کتاب بود و مدیریت می‌شد.
میرشفیعیان افزود: یک هفته مانده به بازی هفته آخر اردوی به شکل قرنطینه در هتل پتروشیمی برگزار کردیم و حق نداشتیم از هتل خارج شویم. حتی خانواده هایمان برای دیدمان به دم در هتل می آمدند.
او درباره روز صعود تراکتور به لیگ برتر گفت: نیم ساعت طول کشید تا به رختکن برسم! بعد از چهار ساعت به خانه رسیدم. در تبریز اتفاقی که بعد از پیروزی ایران مقابل استرالیا و صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ افتاده بود رخ داد و همه خیابان ها لبریز جمعیت بود. خواهر و خواهر زاده‌هایم میهمانمان بودند و با اصرارشان برای گردش در سطح شهر بیرون آمدیم، تاکید کردم در میان مردم اسمی از من نبرند. در سنگفرش کوی ولیعصر تبریز یواشکی وارد یک ساندویچی شدیم که دیدم امیر محبی روی دستان مردم در حال شادی بالا و پایین انداخته می‌شود. یکی هم ما را شناخت و از مغازه بیرون کشید! شاید باورتان نشود اما اکنون که خاطرات آن شب را بازگو می‌کنم مو های تنم سیخ شده‌اند!
میرشفیعیان بیان کرد: هواداران آن سال واقعا حمایت کردند و دست تک تک شان را می بوسم. هنوز هم به ما محبت دارند. آن سال همه و همه دست به دست هم دادند. با حضور دکتر مجید صادقی در تیم پزشکی چندین مصدومیت من را با معجزه درمان کردند و معتقدم او بهترین فیزیوتراپ های تاریخ فوتبال ایران است.
دست در دست هم به سوی لیگ‌برتر
امیر محبی، مهاجم سابق تی‌تی‌ها، در این باره به ایسنا گفت: به نظر من لطف خدا شامل حال ما شد، در آن سال هم مشکلاتی وجود داشت اما اعضای کادرفنی و بازیکنان و کل مجموعه دست به دست هم دادند و حضور پرشور تماشاگران که نقطه عطف آن سال بود، به ما کمک کرد تا به لیگ برتر صعود کنیم.
او ادامه داد: در آن ۸ سال هواداران نا امید شده بودند و با بهتر شدن نتایج کم کم امیدوار شدند و به ما امید دادند. من نظرم این است که تلاش همگی و در راس کار تماشاگران و یک دلی باعث صعود تراکتور شد. درحالی که نسبت به سال های گذشته هزینه ها یک سوم شده بود و همه چیز دست به دست هم داد که توانستیم به لیگ برتر صعود کنیم.
محبی با مرور خاطرات روز صعود تراکتور به لیگ برتر بیان کرد: وقتی شیرینی صعود زیاد شد که با تمام مشکلات بعد از ۸ سال تراکتور صعود کرد و برای ما و مردم آذربایجان ارزشمند بود. هیج وقت یادم نمی روند که مردم به خیابان ها ریختند، خودم از تهران مهمان داشتم و فکر می کردم خیلی ها من را نمی‌شناسند. آن شب به سنگفرش ولیعصر رفتیم که شام بخوریم اما چند تن هوادار من را شناختند و حول و هوش ۳۰-۲۰ شدند و من را نزدیک ۵ دقیقه تشویق کردند.
او بیان کرد: خوشحالم که توانستم نقشی در این اتفاق بزرگ داشته باشم. پرشور بودن هواداران تراکتور هیچ گاه از یادم نمی‌رود، هنوز که هنوز است خیلی ها از من می پرسند پرسپولیسی هستم یا استقلالی؟ و من با افتخار می‌گویم تراکتوری‌ام!
