به گزارش تایسیز نیوز ،ساعت ۲ بامداد بود ۱۶ آبان ۱۴۰۴ در مسیر چای کنار بودیم که وارد زیرگذر صاحب الامر تبریز به طرف بلوار منجم شدیم،ترافیک بود و محل حادصه تصادف از دور دیده میشد،آمبولانس با سرعت میومد و کشیدیم کنار تا آمبولانس به محل حادثه برسه،نزدیک تر که شدیم توقف کردم و پیاده شدم و سمت جنازه ای رفتم که دسط خیابون بود،یه آقایی با پاها و سر و صورت زخمی میگفت : دخترم کو ؟ سِلین کجاست چیشد؟و همش پتوی روی جنازه رو میکشید میگفت سمیه سمیه پاشو صدامو میشنوی سمیه؟!! آمبولانس دوم رسید و بالای سر جنازه رفت،سمیه زندگی اش به پایان رسیده بود،دقایقی بعد سروصدای زیادی رو در زیر گذر رو فرا گرفت،خواهر سمیه و مادر سمیه با صدای بلند و داد و بیداد به جنازه نزدیک میشد و همزمان سر و صورتش میزد،به جنازه نزدیک شدن،مغز متلاشی شده با دندون های شکسته در زمین ریخته بود و مردم ایستاده بودند و این صحنه هارو می‌دیدند و چند نفری با دیدن اشک های خواهر ومادر سمیه،آنها هم گریه میکردن،شوهر سمیه هنوز مرگ سمیه رو نپذیرفته بود، تکنسین های اورژانس برانکارد آوردن تا شوهر سمیه که پایش دچار آسیب شدید شده بود را به آمبولانس منتقل کنند،باز داد میزد میگفت یه لحظه صبر کنین،سمیه رو صدا میزد،سمیه؟سمیه؟ شوهرخواهر سمیه میگفت سمیه مُردههههه تموم کرده!!شوهر سمیه ساکت شد و به صورت همسرش سمیه نگاه می‌کرد و ماتَش برده بود،سوار آمبولانس کردند و رفتند.
هیاهو بر سر جنازه همچنان برقرار بود و خواهر و مادر سمیه حالشان بد بود و بر سر جنازه اشک می‌ریختند و در این میان خودرو هایی که عبور میکردند سرنشینان با ناراحتی به جنازه نگاه میکردند و تعدادی حین عبور اشکشان می‌آمد و من این صحنه هارو با دقت نگاه میکردم…
حالا سِلین دختر ۶ ساله ای که در این حادثه رانندگی به شدت مصدوم شد و بچه های اورژانس به سختی سلین رو از داخل خودرو خارج کردند و مادری که برای همیشه چشمش رو به این دنیا بست و پدری که خودش هم به شدت مصدوم شد اما شاید تا اخر عمر خودش را نبخشد و این حادثه همیشه به یادش خواهد ماند.
موقع رانندگی واقعا همیشه فقط خودمونو میبینیم و پی عشق و حال خودمون هستیم در حالی که پس از یک حادثه ناگوار اینچنینی،خانواده ها نیز درگیر میشن و این حوادث تلخ سالها یاد آدم میمونه..ای کاش در رانندگی به شدت احتیاط کنیم تا همچین حوادث ناگواری پیش نیاد.
تصویر و تدوین ؛ مسعود سپهری نیا
