به گزارش تایسیز اذربایجانبه نقل از مهر، ناهیده اسدی با اشاره به فراهم نبودن حضورش در بسکتبال تبریز، اظهار کرد: در حال حاضر تمرکز من روی بازی های آسیایی جاکارتا است. واقعیت این است که من در این چند سال مورد بی مهری و کم توجهی های مسئولان ورزش آذربایجان شرقی قرار گرفته ام و […]
به گزارش تایسیز اذربایجانبه نقل از مهر، ناهیده اسدی با اشاره به فراهم نبودن حضورش در بسکتبال تبریز، اظهار کرد: در حال حاضر تمرکز من روی بازی های آسیایی جاکارتا است. واقعیت این است که من در این چند سال مورد بی مهری و کم توجهی های مسئولان ورزش آذربایجان شرقی قرار گرفته ام و این موجب شده تا ورزش حرفه ای ام را دور از تبریز دنبال کنم. تلمبار شدن مشکلاتی که در بسکتبال تبریز گریبانگیرم بود، واقعا اذیتم می کرد و برای همین تصمیم گرفتم در آبادان بازی کنم.
وی افزود: برای مثال من که نماینده استان در تیم ملی سه به سه هستم، تا حالا ندیدم که مسئولی از ورزش استان با من تماس بگیرد و جویای وضعیتم در تیم ملی باشد. البته ما در ورزش آذربایجان شرقی مسئولان دلسوزی هم داریم که برای اعتلای جایگاه تیم ها و ورزشکاران استان تلاش می کنند اما با این حال، متاسفانه کار به جایی رسیده که در فدراسیون بسکتبال فکر می کنند که من آبادانی ام، چون سه سال است که در آنجا بازی می کنم.
اسدی با اشاره به اینکه حضورش در آبادان موجب شده تا از طرف اهالی بسکتبال فراموش شود، گفت: هیچ بسکتبالیستی غیر از من در خارج از تبریز بازی نمی کند و من هم که در آبادان بازی می کنم و در تبریز نیستم، در بسکتبال شهر خودم از یادها رفته ام. شاید خیلی ها نمی دانند که من عضو تیم ملی هستم و چه تجربه ای در این سالها اندوخته ام. من با پارتی و دست های پشت پرده به بسکتبال نیامده ام و فقط کمک خدا و تلاش خودم بوده که در این جایگاه قرار دارم. اگر لطف خدا و حمایت خانواده و کمک های مربیانم نبود، الان در بسکتبال ناهیده اسدی هم وجود نداشت.
بسکتبال تبریز استعداد دارد، امکانات نه!
وی با تاکید بر اینکه بسکتبال تبریز استعدادهای دیگری نیز برای عرضه در سطح ملی دارد، یادآور شد: قطعا در بسکتبال آذربایجان شرقی، استعدادهای زیادی وجود دارند که برای پرورش و رشد آنها، نیاز به امکانات و برنامه ریزی اصولی وجود دارد. اگر برنامه ریزی صحیحی وجود نداشته باشد، به مرور زمان بسکتبال استان خالی از بازیکن ملی پوش خواهد شد. مسلم بدانید بسکتبال استان ظرفیت و پتانسیل بسیار بالایی دارد اما من نگران این هستم که بعد از نسل ما، دیگر شاهد حضور بسکتبالیست در سطح ملی نباشیم. نگرانی من هم از این است که مثلا بازیکنی مثل خودم که با چند مربی ایرانی و خارجی کار کرده و چندین میدان بین المللی را تجربه کرده ام، اینگونه مورد بی توجهی قرار گرفته ام و اگر شرایط اینچنین پیش برود، قطعا انگیزه ای برای نسل های بعدی وجود نخواهد داشت.
این ملی پوش بسکتبال در پاسخ به این سئوال که چرا به فعالیت خود در تیم شهرداری تبریز ادامه نداد، اظهار کرد: همانطور که گفتم، در تبریز به سطح بازی من کم توجهی می شد. با این حال من دو فصل قبل بخاطر تیم شهرداری تا آخرین لحظات صبر کردم اما وقتی به آبادان رفتم و قرارداد بستم، به من زنگ زدند که به تبریز برگردم. البته من آن سال در تیم منتخب امیدهای استان آذربایجان شرقی بازی کردم و توانستم به همراه این تیم نایب قهرمان کشور شوم. متاسفانه باید بگویم که بسکتبال تبریز حرفه ای نیست و از نظر امکانات شرایط خوبی ندارد. مثلا در آبادان مسافرت های ما دو روز قبل از بازی و بصورت هوایی انجام می شود و در تبریز اینطور نیست. پس از آمدن خانم نایبی و خانم دارستانی به کادرفنی تیم شهرداری تبریز، وضعیت تیم بهتر شد چون آنها تجربه تیمداری را دارند و می دانند که برای یک تیم بسکتبال چه امکاناتی لازم است اما با این حال در قیاس با آبادان و تهران، بسکتبال تبریز از لحاظ امکانات حرفه ای عقب تر است. من به عنوان یکی از پنج بازیکن برتر تیم دوم لیگ، به این اتفاقات به چشم یک ورزشکار حرفه ای نگاه میکنم و مجبورم بر خلاف میلم مشکلات بازی در خارج از تبریز را به دلیل حرفه ای گری ام تحمل کنم.
وی در خصوص وضعیت تیم ملی بسکتبال سه نفره زیر ۲۳ سال کشورمان گفت: خدا را شکر وضعیت تیم خوب است و پس از اردوهایی که داشتیم، حالا در آستانه انتخاب نهایی تیم و اعزام به مسابقات قرار داریم. در اردوی اول ۱۵ بازیکن از سراسر کشور دعوت شده بودند و حالا شش نفر برای اردوی پایانی مانده ایم که قرار است از این بین چهار نفر به بازی های آسیایی جاکارتا اعزام شوند. مسابقات از روز ۲۷ مرداد شروع خواهد شد و تیم ملی بسکتبال سه نفره روز ۲۵ مرداد به جاکارتا اعزام خواهد شد.
اسدی در عین حال به ارتباط خوب خود با دیگر بانوان بسکتبالیست تبریز اشاره کرد و گفت: من با خیلی از آنها در ارتباط هستم و سعی می کنم تا جایی که از دستم بر می آید در پیشرفت بسکتبال آنها کمک کنم. مثلا الان فاطمه سادات طباطبایی و هانیه بجانی به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شده اند و اگر برای من فرصتی پیش بیاید، حاضرم با آنها تمرین کنم و تجربیات خودم را در اختیار آنها قرار دهم. من حتی در مورد چگونگی کار با مربی تیم ملی جوانان نیز آنها را راهنمایی کرده ام. البته من ارتباطم را با بسکتبال تبریز بطور کامل قطع نکرده ام و در نظر دارم تا امسال هم برای تیم امید استان آذربایجان شرقی بازی کنم. من یک سال برای تیم امید استان بازی کرده ام و یک سال هم کمک مربی این تیم بوده ام و حالا می خواهم برای سومین سال در خدمت تیم امید استان باشم. مسابقات تیم امید در شهریور ماه خواهد بود و اگر این مسابقات با بازی های آسیایی همزمان نباشد، برای تیم استان بازی خواهم کرد. البته گروهی که تیم امید قرار گرفته، گروه واقعا سختی است و ما با حریفان قدری مثل تهران و اصفهان که ملی پوشان زیادی دارند، همگروه هستیم.
ورزشکاران بانو دیده نمی شوند
اسدی در پاسخ به این سئوال که پوشش رسانه ای بازی های بسکتبال بانوان چگونه است، تصریح کرد: متاسفانه ما به نسبت چیزی که هستیم، خیلی کم دیده می شویم. ما در هر مسابقه ای، چه فیلمبرداری بشود یا نشود، با حجاب کامل به میدان می رویم. خیلی دردآور است که پس از ۱۳ سال بسکتبال بازی کردن، خانواده ما نمی توانند از نزدیک بازی ما را ببینند. من ناراحت می شوم وقتی حتی پدر من هم نمی تواند به سالن بیاید و بازی من را از نزدیک ببیند. من مصاحبه ای از فرشته کریمی خواندم که گفته بود بازی های بانوان را حداقل به صورت ضبط شده و در ساعاتی که تلویزیون بیننده کمتری دارد، پخش کنند. من هم حرف او را تایید می کنم و امیدوارم با این کار اسپانسرها هم به سمت ورزش بانوان روی بیاورند.
ورزش همگانی و قهرمانی به هم وابسته اند
وی در خصوص حمایت سازمان ورزش شهرداری تبریز از ورزش قهرمانی، عنوان کرد: من در جریان تغییر مدیریت این سازمان قرار گرفتم و می دانم که علیرضا رحیمی، خودشان ورزشکار بوده اند و حالا در عرصه مدیریت، می توانند مشکلات ورزشکاران حرفه ای را به خوبی درک کنند. شنیده ام که ایشان جزو مدیران نمونه ورزش هستند و تمام تلاش خود را برای پیشرفت و توسعه ورزش همگانی و ورزش قهرمانی به کار می گیرند.
اسدی به رابطه ورزش قهرمانی و همگانی اشاره کردید و گفت: به نظر من ورزش پایه و ورزش همگانی، هم اندازه ورزش قهرمانی اهمیت دارد. اگر ورزش پایه و بخصوص فرهنگ ورزش در یک جامعه قوی باشد، قطعا ورزش قهرمانی نیز در مسیر پیشرفت و موفقیت قرار خواهد گرفت. در سوی مقابل، اگر ورزش قهرمانی در سطح خوبی قرار نداشته باشد و مردم یک شهر قهرمانان ورزشی و تیم های قهرمان نداشته باشند، بدون شک انگیزه برای ورزش همگانی نیز کمرنگ خواهد شد و اگر ورزش همگانی و ورزش قهرمانی کمرنگ شود، نشاط اجتماعی نیز از جامعه خواهد رفت. ورزش قهرمانی و ورزش همگانی به هم وابسته اند و نمی توان فقط به یکی از این دو ارزش داد و از دیگری غافل ماند.
این ملی پوش بسکتبال در خاتمه یادآور شد: هر زمان شرایط بسکتبال تبریز بهتر شود، من آماده ام که پیراهن تیم باشگاهی شهرم را به تن کنم چون خواست قلبی هر ورزشکاری است که در شهر خود بازی کند. همچنین در نظر دارم که پس از دوران بازیگری، به مربیگری روی بیاورم و با کوله باری از تجربه بین المللی، برای بسکتبال شهرم مفید باشم و بازیکنان مستعد تبریز را در مسیر حرفه ای شدن، پرورش دهم. من امیدوارم که تیم ملی ۱۲ نفره بانوان کشورمان نیز بتواند در مسابقات بین المللی شرکت کند.
