چگونه ایران مجبور به توقف اجرای پروتکل الحاقی شد؟ گرچه اقدامات مقابلهای ایران وفق بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام بوده، اما موجب افزایش کمسابقه هیاهوی غربیها و متاسفانه برخی تریبونهای داخلی شد. رفتار نجیبانه ایران پس از خروج آمریکا موجب شکلگیری باور غلط در مورد نیاز کشورمان به حضور در برجام شد اما با آغاز […]
چگونه ایران مجبور به توقف اجرای پروتکل الحاقی شد؟
گرچه اقدامات مقابلهای ایران وفق بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام بوده، اما موجب افزایش کمسابقه هیاهوی غربیها و متاسفانه برخی تریبونهای داخلی شد.
رفتار نجیبانه ایران پس از خروج آمریکا موجب شکلگیری باور غلط در مورد نیاز کشورمان به حضور در برجام شد اما با آغاز کاهش تعهدات ایران از اردیبهشت ۹۸، غرب بجای تصحیح رفتارهای اشتباه خود تلاش کرد مانع استیفای حقوق قانونی ایران شود.
پس از تصویب قانون مجلس، کاهش تعهدات برجامی ایران در دو بخش «غنیسازی» و «نظارتهای فراپادمانی» با جدیت بیشتری پیگیری شد.
پس از غنیسازی ۲۰درصد، توقف اجرای پروتکل الحاقی و نظارتهای فراپادمانی نیز بنابر قانون مجلس باید دو ماه پس از تصویب اجرا میشد.
گرچه اقدامات مقابلهای ایران وفق بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام بوده، اما موجب افزایش کمسابقه هیاهوی غربیها و متاسفانه برخی تریبونهای داخلی شد.
سفر گروسی هم نه برای تاثیرگذاری بر اراده ایران بلکه با هدف تعیین جایگاه نظارتی آژانس پس از اجرای قانون انجام شد.
چنانچه در بیانیه مشترک ایران و آژانس آمده؛ نظارتهای ضروری آژانس از پنجم اسفند ۱۳۹۹ بنابر چارچوبهای مذکور در پیوست بیانیه انجام میشود.